دوست دارم پوست تنت باشم

یادم افتاد دوستت دارم. بعد، درد پا را فراموش کردم. زخم دل را از یاد بردم. بغض را فرو دادم و نگاه کردم به گنجشکی که پیش جفت خود روی شاخه‌ی درختچه‌ای آفتاب می‌گرفت. پرندگان کوچک، پران خود را پف داده بودند و از گرمای غنیمت آفتاب غروب زمستان گرم می‌شدند. و از چیزهایی که لابد ما آدم‌ها ازشان سر در نمی‌آوریم کنار هم گرم می‌شدند. لابد پرنده نره سقلمه‌ای به مادهه می‌زد و غروب را نشان جفت خود می‌داد و بهش می‌گفت در این هوا بیشتر عاشقت هستم.

آخرین مطالب این وبلاگ

مطالب پیشنهادی

آخرین مطالب سایر وبلاگ ها